De titel lijkt net op een toost en het is er eentje, die ik graag zou willen uitbrengen. Of je nu op je werk zit met een flesje water, de zetel met een tas koffie of aan het wachten op je vriendinnen met een glas wijn in de hand...
Op persoonlijke groei, die ik soms wat mis. Op prikkels, die ik soms wat mis. Het leven zoeft letterlijk aan mij voorbij. Voor mensen die niet begrijpen hoe een winkel werkt en draaiend gehouden wordt, het is alle dagen minimum 12 uur werken. Het is klanten voor dat uurtje extra slaap plaatsen, het is de lichten in de atelier aansteken als het buiten nog donker is en het is werken wanneer mensen genieten van een terrasje. Niet dat dit mij ooit gestoord heeft, ik was van jongs af aan iemand die graag werkte. Op mijn viertiende was ik 's nachts te vinden bij de bakker, deed tal van vakantie jobs en deed 1 jaar de combinatie met nacht- én dagwerk in het weekend. Again, het stoort me niet en geloof me, ik doe mijn job als florist dood graag.
Uiteindelijk heb ik 6 jaar hiervoor gewerkt en gemanifesteerd. Ik weet nog goed, dat ik vertrok naar mijn vaste job 2 jaar geleden en droomde dat ik op weg was naar mijn eigen bloemenwinkel. Luid op zat ik te babbelen tegen mezelf om dan uiteindelijk uit te stappen op mijn laatste "9 to 5" job.
Het is ongelofelijk hoe hard de zaak gegroeid is en hoe snel al mijn dromen uitkomen, dat het moeilijker en moeilijker wordt om stil te staan. Om mezelf te verdiepen in andere passies en interesses zoals cocktails shaken, kunst en schrijven.
Om het kostuum van florist even aan de kapstok hangen en mezelf te kunnen zijn. Niet het feestbeest in de weekends om de stress en drukte van me af te dansen en ja, ook te drinken (; Maar de dromerige ik. Die luidop babbelt in de auto en even kan wegzakken in kunst. Die alles behalve wild danst met een beker bier, een flesje Desperados (mijn favoriet btw!) of een glas wijn...
Ik maakte in geen eeuwen nog plannen voor mezelf en dat visionboard die ik 2 jaar geleden ging maken is allang vervallen. Daarom wil ik tegen het einde van dit jaar mezelf in de kijker zetten. Augustus is bijna om wat wil zeggen dat ik nog maar 4 maand de tijd heb om die schade in te halen. Het kriebelt al even om een get away of een reis te doen... alleen.
Hoewel mijn lieve man geweldig is en ik geen betere reispartner kan bedenken, is elke reis een mix van mijn en zijn interesses. Een balans vinden tussen cultuur en véél eten. Manlief meesleuren naar Opera concerten, 5 verschillende musea's en tiental verschillende boekenwinkels.. is geen optie. In Madrid een bloemschikworkshop volgen, in Grasse mijn eigen parfum maken of in Parijs het Louvre intrekken en nooit meer verlaten. Het zijn ideeën en dromen die mij al zolang achtervolgen dat ik toch ergens wil toegeven aan dat verlangen. Manlief zou mij nooit alleen naar het buitenland laten reizen voor veiligheidsredenen (best lief toch?) dus daarom zoek ik het veel dichterbij op...
Antwerpen.
"Charlotte, toch niet Antwerpen?" Oh jawel! Door in Brugge gestudeerd te hebben, vele uitjes naar Hasselt en vele verblijven in Gent is het tijd voor Antwerpen. Mijn planning ligt al zo goed al vast, zo zal ik vertoeven in The Soul in Antwerpen, het museum van schone kunsten bezoeken, recht tegenover mijn hotel ligt er een heerlijk visrestaurant, de zondagsmarkt gaan bezoeken en natuurlijk een koffie slurpen in Butchers Coffee met een goed boek en een notitieboekje.
Mezelf gronden, plezieren en terug leren dagdromen. Iets waar ik de laatste maanden weinig tijd voor vindt. Ik ben meer dan een zatte avond dansen met vrienden en alle nummers mee te zingen terwijl mijn poep het ritme volgt.
Dus ik zou zeggen, herken je dit een beetje? Breek dan gerust even uit je gewoontes en zoek wat moois op. Voor jou en voor alles in jou. Op persoonlijke groei toch? Cheers!
Comments